Το παραμύθι των συγχωνεύσεων Σχολικών Μονάδων ξέμεινε από επιχειρήματα και πρέπει να τελειώσει.

Θόδωρος Σταυριανόπουλος

Εκπαιδευτικός - Περιφερειακός Σύμβουλος Μεσσηνίας

Είναι ψευδεπίγραφο ότι η παιδεία αποτελεί προτεραιότητα για την πολιτεία όταν προτείνονται από το Υπουργείο Παιδείας διαρκείς προτάσεις  συγχωνεύσεων Σχολικών Μονάδων. Δεν μπορεί να λέγεται αληθινά το «πρώτα ο μαθητής» ή «ο μαθητής στο κέντρο της εκπαίδευσης» όταν από την πίσω πόρτα το Υπουργείο Παιδείας δημιουργεί σχολείο με 30 μαθητές ανά τμήμα με τις συνεχόμενες συγχωνεύσεις σχολείων. Στο Υπουργείο Παιδείας επικρατεί μια εμμονή και ένα κώλυμα σχετικά με τις συγχωνεύσεις σχολείων. Δυστυχώς η ηγεσία του υπουργείου δεν έχει καταλάβει ένα απλό πράγμα. Ο μαθητής εκτός από το σχολείο πηγαίνει το απόγευμα και στο φροντιστήριο όπου εκεί επικρατούν άλλες συνθήκες. Εκεί ο μαθητής ακούει τα ίδια πράγματα σε τμήματα 6-8 ατόμων σε αντίθεση με τα σχολικά τμήματα των 30 ατόμων. Η στόχευση του υπουργείου πρέπει να είναι η ελάττωση των μαθητών ανά τμήμα. Έτσι το σχολείο θα ανταγωνιστεί το φροντιστήριο και τελικά θα οδηγηθούμε στη κατάργηση της «παραπαιδείας» που αποτελεί υπόσχεση δεκαετιών. Δυστυχώς όμως με τις συγχωνεύσεις δεν επιτυγχάνεται η μείωση των μαθητών ανά τμήμα. Απεναντίας αυξάνονται οι μαθητές στις σχολικές αίθουσες.

Με τις συγχωνεύσεις μπορεί να μειώνονται οι κρατικές δαπάνες που αφορούν μισθούς και λειτουργικά έξοδα σχολικών μονάδων το κόστος όμως κάθε πολίτη για δαπάνες φροντιστηρίων αυξάνεται και είναι τεράστιο και πολλαπλάσιο των κρατικών δαπανών. Αυτό το κόστος της «παραπαιδείας» μετακυλύετε στον πολίτη κατατρώγοντας το οικογενειακό του εισόδημα.

Πριν ένα χρόνο πραγματοποιήθηκαν συγχωνεύσεις Σχολικών Μονάδων και ενισχύθηκαν πληθυσμιακά κάποια αδύναμα σχολεία. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια. Δεν μπορεί να δημιουργηθεί υπερπληθυσμός σε σχολικές μονάδες. Η αυξημένη συνάθροιση μαθητικού πληθυσμού έρχεται σε αντίθεση με τους παιδαγωγικούς κανόνες.

Η οικονομική κρίση και η ανεργία που μαστίζει τα αστικά κέντρα έχει ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψη των αστικών κέντρων από  χιλιάδες κόσμου που οδηγούνται στην επαρχία. Το ξαναζωντάνεμα της υπαίθρου είναι θέμα χρόνου. Αντί λοιπόν η πολιτεία να έχει υποψιαστεί αυτό που συμβαίνει και να διατηρεί τα σχολεία στην περιφέρεια ανοικτά, αντ’ αυτού τα κλείνει.  Με την κατάργηση σχολικών μονάδων και τη συνακόλουθη μαζική μεταφορά  μαθητών όχι μόνο δε θα εξοικονομηθούν πόροι, αλλά αντίθετα υπάρχει κίνδυνος το δημόσιο να επιβαρυνθεί περαιτέρω και κάποιοι επιτήδειοι να θησαυρίσουν εκ νέου. Περισσότεροι μαθητές οδηγούνται σε καθημερινή μετακίνηση σε ένα άσχημο οδικό δίκτυο όπου κάθε 100 μέτρα συναντάς και εικονοστάσι.

Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος ενός συνεργάτη του Υπουργείου Παιδείας και στη συγκεκριμένη περίπτωση ομιλώ για τους Διευθυντές  Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης των Περιφερειακών Ενοτήτων αλλά και της Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Οι Διευθυντές δεν πρέπει να είναι πάντα πρόθυμοι, ανταποκρινόμενοι  στις βουλές του Υπουργείου Παιδείας ανοίγοντας πάντα διάπλατα τις πόρτες τους. Καλό είναι να πατούν και καμιά φορά φρένο στις προθέσεις του Υπουργείου, να προβάλουν στοιχειώδη αντίσταση με τις προτάσεις τους.

Καλό είναι να μη λειτουργούν ως πειθήνια όργανα δέσμιοι της καριέρας τους αλλά ως συνεργάτες του Υπουργείου. Ο συνεργάτης πολλές φορές λειτουργεί και ως ανάχωμα στις προθέσεις του Υπουργείου, αν θέλει να πιστεύει ότι η παιδεία αποτελεί προτεραιότητα και αν θέλει να τοποθετεί τον μαθητή στο κέντρο του εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος και το «πρώτα ο μαθητής» να αποτελεί αλήθεια και όχι παραπλανητικό σύνθημα του Υπουργείου Παιδείας.

Οι κ.κ. Διαμαντοπούλου και Χριστοφιλοπούλου αρκετά εξοικονόμησαν στύβοντας το χώρο της Παιδείας. Αυτό συνάγεται από τους ανύπαρκτους διορισμούς εκπαιδευτικών τα τελευταία χρόνια και από τους μισθούς πείνας των 600€ που επέβαλαν στους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς. Ας φροντίσουν με την κοινοβουλευτική τους πίεση  να εξοικονομηθούν απ’ άλλα Υπουργεία χρήματα που δυστυχώς είτε παραμένουν ανείσπρακτα είτε δεν περικόπτονται. Πρέπει να καταλάβουν ότι όλα είναι θέμα παιδείας και ότι για να αντιστραφεί μια κατάσταση πρέπει ο λαός μας να βελτιώσει την παιδεία του. Η παιδεία είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό και πρέπει να παρέχεται δωρεάν σε όποιον το θελήσει. Ο απλός λαός δεν έχει την δυνατότητα να στέλνει τα παιδιά του ούτε στα ιδιωτικά σχολεία ούτε για σπουδές στο εξωτερικό. Αυτός ο απλός κόσμος θα δώσει με την ψήφο του στις επερχόμενες εκλογές απάντηση στο πολιτικό προσωπικό που δήθεν επί σειρά ετών κόπτεται για μεταρρυθμίσεις σε αυτήν την ταλαίπωρη χώρα μας.

Φθάνει πια όχι άλλες συγχωνεύσεις σχολείων. Το κράτος την περιστολή δαπανών ας την αναζητήσει αλλού και όχι στο χώρο της παιδείας. Οι δαπάνες της παιδείας από το 5% του ΑΕΠ που ήταν ο στόχος κατρακύλησαν κοντά στο 2% του ΑΕΠ.

Αν θέλουμε να μιλάμε για αποκεντρωμένη διοίκηση τότε θα έπρεπε το Υπουργείο Παιδείας να έχει εκχωρήσει το δικαίωμα των καταργήσεων και συγχωνεύσεων των σχολικών μονάδων στις Περιφέρειες και στους Δήμους. Αυτοί έχουν καλύτερη χωροταξική άποψη και αυτοί γνωρίζουν καλύτερα που χρειάζονται διορθώσεις.

Το παραμύθι των συγχωνεύσεων Σχολικών Μονάδων πρέπει να τελειώσει. Αυτό πρέπει να αποτελέσει παλλαϊκό αίτημα της κοινωνίας. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η συνέχιση των συγχωνεύσεων δεν αποτελεί θέμα μόνο για τους εκπαιδευτικούς. Είναι κάτι που θίγει άμεσα τον μαθητή και την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Γι’ αυτό το αίτημα για  καμιά άλλη συγχώνευση σχολικής μονάδας πρέπει να πλατειάσει στην κοινωνία. Σε κάθε διαδικασία κατάργησης-συγχώνευσης σχολικής μονάδας επιβάλλεται να υπάρχει η σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας.